Przejrzysta wstaje mgła, e
jej wstęgi splata dzień. e
Warkocze ciemnych traw D
i słońca jasnych plam. e

Chłód poranka, krople mgły na twarzy, Ce
szum strumienia, lasu zapachy, Ce
nad puszczą wznosi się mgła. De
Wiatr poplątał znowu twoje ścieżki,
zapomniałeś o urokach świata,
łzy płyną gdzieś w leśny mech

Wtem blask nowego dnia
nadzieje nowe budzi.
I już nie jesteś sam,
uśmiechy obcych ludzi.

Chłód poranka...

Poczułeś swoją moc,
Gdy mogłeś kogoś kochać,
gdy świat garściami brałeś,
Ten czas utonął w mgle.

Chłód poranka...