Uśmiechnij wreszcie się,
Otrzyj oko swe
Przecież to nie koniec jest
Świata I nie myśl o tym, że
Za dwa lata umrzesz
Nie pierwszą jesteś
Która ma
Raka

I nie myśl, że za kilka dni
Wątroba całkiem zniknie ci
Bo przecież nerki jeszcze masz
I ładną twarz

[...text nie znany...] w kiszkę wytrę ci
Dostaniesz później konwulsji
I wypryski na twarzy też
Pojawią się

Lecz nadal kocham cię
Choć w oczach marniejesz
Bo w organizmie twym
Coraz miej
Narządów

Lecz tym nie przejmuj się
Ja nie opuszczę cię
Ale nie zbliżaj do mnie się
A nuż się zarażę

Prawdziwa miłość żyje w nas
Na torsie masz ropieni las
Lecz to nie liczy dla mnie się uwierz
Jeszcze mamy pewien czas
Aby zobaczyć razem las
Zanim odejdziesz na zawszę
Kochamy się.

Gdy tracisz czarne włosy swe,
Niebieskie oczy, wątrobę
Wspomnienia duszą gardło me
Bardzo

Gdy wagę teraz tracisz swą
I na okrągło płaczesz wciąż
A ja patrzę i mówię dość
Bo okrutny jest los