Odszedłeś nagle,
nie mówiąc nic,
zostawiając blady cień,
zamknięty w samym sobie,
w głębiny schodzisz, gdzieś.

Po ciernistej drodze stąpasz tam,
szukasz chleba, zaleczenia swoich ran.
Po ciernistej drodze stąpasz tam,
szukasz chleba, zaleczenia swoich ran.

Nawet widzisz tam jezioro łez,
w twoich oczach on pojawił się,
grożąc ci.
Bracie mój, chyba pomyliłeś drzwi.

Bestia na oczy rzuca się,
jak dziki kot pazury wbija swe.