Megara: Ofiarę złóżcie z głupiej kozy,
co sama sobie winna jest.
Myślałam: "Jakoś się ułoży",
lecz między mity to muszę włożyć.

Muzy: Kogo chcesz czarować,
skoro serce masz na wierzchu.
Już straciłaś głowę,
dostrzegamy to bez przeszkód.
Nie wstydź się, to piękne
poczuć nagle miętę
i mieć w głowie pstro.

Megara: Co to, to nie.
Ani słowa, a sio!

Muzy: Co z tego,
każdy się dowie oo!

Megara: Nie powiem, że
pokochałabym go.
To jakiś banał, lat przybywa,
a serce coraz głupsze.
Mój rozum krzyczy:
"Weź się w karby!"
Lecz serce głuche gdy się uprze.

Muzy: Wzbraniasz się nie szczerze,
uczuć nie potrafisz wyznać.
Nas tym nie nabierzesz,
co dopiero zaś mężczyznę!
Popatrz prawdzie w oczy,
on Cię zauroczył.
Kochasz go, go, go i już!


Megara: Co to, to nie.
Ani słowa, a sio!

Muzy: Ty wiesz, on też,
kocha Cię, kochasz go!

Megara: Na pewno nie
powiem, że kocham go!

Muzy: Poczekaj, stań,
bez dwóch zdań kochasz go!


Megara: Co to, to nie.
Ani słowa, a sio!

Muzy: Ani słowa nie!

Megara: Nie powiem,
że pokochałam...

Muzy: Już dosyć hec,
to nie grzech kochać go.

Megara: Cichutko więc,
powiem, że kocham go.