Nie pamiętam, czy to w kwietniu, czy to w maju
Szła alejką Celineczka wzdłuż ruczaju
Szła wesoła na nieszpory przez odludzie
Gdy wypatrzył ją maleńki krasnoludek

Mgłą mu oczy już zachodzą, my to znamy
Bo tak przecież bywa zwykle z krasnalami
I pokochał ją od razu w tym momencie
Gdy wiatr suknię poswawolił na zakręcie

Jak nie kochać, jak nie kochać ciebie, słodka
Przecież nie wiem, czy cię jeszcze w życiu spotkam -
Celineczka usta w serce ułożyła
Za kurteczkę krasnoludka uchwyciła

Ust korale zachwyciły go zapachem
A Celinka - hops - przełknęła go ze smakiem
Z tego morał zaś wynika dla krasnali
By panienek, nawet słodkich, też się bali