Holny mój Bracie, co po wiyrchach dujes,
Wtory smak ślebody w swoich skrzydłach cujes
Wtory śmiało witos piyrse blaski słońca,
Wtory nie znos miary pocątku i końca!
Nauc mie ślebody, nauc piąć się w góry,
Pokoz, ka jest dróga do słońca, na chmury...

Holny mój Bracie, nauc mie ślebody!
Nauc wiary w zycie - póki cłowiek młody!
By kie przydzśe starość, nie płakać, zawodzić,
Ba z dumom ku Bogu z tego świata schodzić...

Kany unieść ocy, by dosięgnąć nieba?
Kany skrzydła dajom? Kany iść mi trzeba,
By do w swoin sercu wygubić, wytracić,
A dług wobec ludzi stokotnie wypłacić...
By ciesyć sie zyciem, radować chwilami...
By śmiało iść naprzód wielgimi krokami