Miasto o zmroku wypełnia się
Skargami żon, skomleniem psów
Zgrzyty w arteriach odległych miejsc
Po bruku mkną transporty snów

Wieją stąd watahy tirów
Do takich miejsc, gdzie się żyje lżej
Słowa są jak tłuste ryby
Otwierają pyski, nie mówią nic

Bloki rozgrzane czerwcowym dniem
Strzepują w mrok gorący kurz
Z okna wyskoczył jej wątły cień
Bezgłośny szept, gwałtowny puls

Wszystko z wysokości moich okien
Ręce w powietrze, włosy na wietrze
Piegi w locie, mrówki złote
Niedobry bruk wdarł się do ust

Nagły zryw, cichy wrzask
Przestrzeń drży, zmienia kształt
Dziwi mnie własny wstyd
Zbawić się
Zabrakło, zabrakło, zabrakło, zabrakło sił
Zabrakło sił
Zabrakło sił
Zabrakło, zabrakło, zabrakło, zabrakło, zabrakło sił