Czemu Cieniu odjeżdżasz ręce złamawszy na pancerz e D C H
Przy pochodniach co skrami grają około twych kolan? a F E e
Miecz wawrzynem zielony i gromnic płakaniem dziś polan e D C H
Rwie się sokół i koń twój podrywa stopę jak tancerz. a F E e

Wieją wieją proporce i zawiewają na siebie C H F E
Jak namioty ruchome wojsk koczujących po niebie C G F E

Trąby długie we łkaniu aż się zanoszą i znaki e D C H
Pokłaniają się z góry opuszczonymi skrzydłami a F E e

Jak włóczniami przebite smoki jaszczury i ptaki... C G F E
Jako wiele pomysłów któreś dościgał włóczniami... C G F E

Idą panny żałobne: jedne podnosząc ramiona e D C H
Ze snopami wonnymi które wiatr w górze rozrywa; a F E e
Drugie w konchy zbierając łzę co się z twarzy odrywa e D C H
Inne drogi szukając choć przed wiekami zrobiona... a F E e

Inne tłukąc o ziemię wielkie gliniane naczynia C H F E
Czego klekot w pękaniu jeszcze smętności przyczynia C G F E

Chłopcy biją w topory pobłękitniałe od nieba e D C H
W tarcze rude od świateł biją pachołki służebne a F E e

Przeogromna chorągiew co się wśród dymów koleba C H F E
Włóczni ostrzem o łuki rzekłbyś oparta podniebne... C G F E

Wchodzą w wąwóz i toną... wychodzą w światło księżyca e D C H
I czernieją na niebie a blask ich zimny omusnął a F E e
I po ostrzach jak gwiazda spaść nie mogąca prześwieca e D C H
Chorał ucichł był nagle i znów jak fala wyplusnął... a F E e

Dalej - dalej - aż kiedy stoczyć się przyjdzie do grobu C H C H
I czeluście zobaczym czarne co czyha za drogą C G F E
Które aby przesadzić Ludzkość nie znajdzie sposobu C G F E
Włócznią twego rumaka zeprzem jak starą ostrogą... E
I powleczem korowód smęcąc ujęte snem grody E
W bramy bijąc urnami gwizdając w szczerby toporów. E
Aż się mury Jerycha porozwalają jak kłody C H F E
Serca zmdlałe ocucą - pleśń z oczu zgarną narody... C G F E

Dalej - dalej