Tulisz w dłoniach mą rękę
Patrzysz, w oczach twych miłość
Świat wokoło wypiękniał
Nagle wad mu ubyło

Śmiech twój ciepły rozbrzmiewa
Tak ci ładnie z tym śmiechem
Czemu w sercu więc budzi się echem
Natrętny lęk?

Naucz mnie wierzyć, żołnierzu
W słowa o świecie bez wojen
W szczęście, którego ty strzeżesz
W przyszłość radosną, spokojną

Naucz mnie wierzyć w prawdę tych słów
Że nie obudzi nas strzałów huk
Że dola ojców nam niepisana
Naucz mnie wierzyć, kochany

Mówisz głośno: "Na pewno
Nie powtórzą się krzywdy"
Mówisz: "Było, lecz przeszło
Nie powróci już nigdy"

Zapominam przy tobie
O mych lękach i smutkach
Lecz odchodzisz i wraca ta nuta
Że może znów...

Naucz mnie wierzyć, żołnierzu
W słowa o świecie bez wojen
W szczęście, którego ty strzeżesz
Służąc Ojczyźnie na co dzień

Naucz mnie wierzyć w prawdę tych słów
Że nie obudzi nas strzałów huk
Że dola ojców nam niepisana
Naucz mnie wierzyć, kochany

Naucz mnie wierzyć, że nigdy już
Nie skryje nieba frontowy kurz
Że świat się wreszcie obroni zgliszczom
Naucz mnie wierzyć w to wszystko

Naucz mnie wierzyć w to wszystko