Wyobraźnia niech przeklęta będzie po sądny dzień.
Wybujała mnie z kretesem, wyrzuciła na obcy brzeg,
Na jawie umieram, nie potrafię na serio już żyć,

Tam w iluzjonie został mój świat,
tak niegdysiejszy, niezwykły, bez wad,
choć nie realny uparcie wciąż gnam,
wprost do jego złudnych bram.

Gdzie mój amant, jeszcze wczoraj tutaj przecież był.
Jak kamień w wodę, zanikł tak nagle, został tylko gwiezdny pył,
po drugiej stronie lustra, niespodzianie zamieszkał i on.

Tam w iluzjonie został mój świat,
tak niegdysiejszy, niezwykły, bez wad,
choć nie realny uparcie wciąż gnam,
wprost do jego złudnych bram. /x2