A gdy zostaną mi tylko wspomnienia
I stopy po górach nie zechcą już nosić,
spojrzę do tyłu, zajrzę w głąb siebie
i będę Ciebie najgorliwiej prosić:

Chleba naszego poprzedniego daj mi,
aby nakarmić głodnych myśli sforę,
żeby z tęsknoty przestały ujadać,
u kolan przycupnęły w wieczorową porę.

Chleba naszego poprzedniego daj mi,
bo żyć nie umiem w żaden inny sposób,
daj we wspomnieniach jego zapach poczuć
pogodzić się łatwiej z zakrętami losu.

Chleba naszego poprzedniego daj mi....