Tak patrzę na ciebie, kochany człowieku,
przepraszam, że zbyt nachalnie,
lecz dziś się spojrzeniem załatwia od ręki
przeróżne trudności werbalne.

Są słowa i zwroty powszechne i bliskie
lecz trzeba ich dzisiaj unikać,
choć żyją w pamięci, choć mamy je wszyscy
dokładnie na końcu języka.

Nie szkodzi. Na szczęście zostały nam oczy
i można się nimi dogadać.
Ten język zna każdy, kto tu się urodził
i włada nim z dziada pradziada.

To język szlachetny i mocny jak skała
i trudno go zgłuszyć i złamać.
to język na czasie, ponieważ oczami
tak trudno oszukać czy skłamać.

A gdy wątpliwości cię nieraz opadną
lub sprytni sofiści omamią,
to patrz wtedy w oczy sąsiada, przechodnia,
a stwierdzisz, że myśli tak samo.

To niby niewiele, a jednak wystarczy,
więc patrzmy n a siebie czasami.
Jak długo jesteśmy w tym niemym teatrze
tak długo skutecznie przetrwamy.