W brudnym gświcie smutnych cmiast
pełnych Fwiatrów bezliBtosnych
mignie cczasem twoja gtwarz
jak nieDispewne mgnienie wDiosny.
W przystangkowy, zmięty ctłum
jakby Fcisnął ktoś dla Bżartu
bzu biacłego bukiet glub
same Disnajszczęśliwsze kDarty.

Ref.:
Matką ggłupich cię nazwali, nacdziejo!
Ludzie Fpodli, ludzie mali, naBdziejo!
Choć się z cciebie natrząsają, głośno gśmieją,
ty nas Disjedna nie opuszczaj, nadDziejo!
Prowadź gnas, nacdziejo,
w Fciemny czas naBdziejo!
W mrocznej cmgle wygczaruj
Disi---Dskrę gwiary.

Gdy fałszywych fanfar dźwięk
zgaśnie w dali tak jak żagiel
i wypełni głuchy lęk
zakamarki duszy nagie,
gdy już tylko walić w mur
z dzika pasją pozostaje,
nie przesadzaj, odłóż sznur,
ona istnieć nie przestanie.

R:
Matką głupich cię nazwali, nadziejo!
Ludzie podli, ludzie mali, nadziejo!
Choć się z ciebie natrząsają, głośno śmieją,
ty nas jedna nie opuszczaj, nadziejo!
Prowadź nas, nadziejo,
w ciemny czas nadziejo!
W mrocznej mgle wyczaruj
iskrę wiary.