1.Już dwieczór, Bniebo odddycha.
Już A7noc niewiadoma i cicha,
już Fpora rozpalić ognisko,
nie wiedzieć gdzie gwiazda, gdzie giskA7ra.

Ref.Płodmienie, płogmienie —
czerBwone okruszyny A7słońca.
Płodmienie, płogmienie,
czeBkamy, aż wypaalą się do dkońca.
Płogmienie, płomienie, płodmienie,
na twE7arzach mamy ślad goA7rąca.
Płodmienie, płogmienie,
czeBkamy, aż wyapalą się do dkońca.

2.Już cicho, makiem zasiało.
Już sen twarz pochyla swą białą.
Nad żarem popiołu motyle,
Popatrzmy przez chwilę.

Ref.Płomienie, płomienie —
czerwone okruszyny słońca.
Płomienie, płomienie,
czekamy, aż wypalą się do końca.
Wspomnienie, wspomnienie, wspomnienie,
na twarzach został ślad gorąca.
Wspomnienie, wspomnienie,
co nigdy nie wypali się do końca,
co nigdy nie wypali się do końca.